6 osób uczestniczyło w zajęciach świetlicowych w środę 14 października. Uczestniczyliśmy we mszy św. na której poświęcone były tornistry uczniów z klas pierwszych. 

W świetlicy zrobiliśmy puzzle własnej produkcji. Nie było wcale łatwo złożyć pocztówkowej wycinanki, zrobionej przez kolegę .

Przez tropiki, przez pustynię 

Toczył zając wieelką dynię

Toczył, toczył dynię w dół,

Pękła dynia mu na pół ,

Pestki z niej się wysypały,

Więc je zbierał przez dzień cały.

Raz, dwa, trzy! Ile pestek zbierzesz ty?

Dyniowe pestki pomalowaliśmy na różne kolory i wkomponowaliśmy je na samodzielnie wymyśloną dynię. Niektóre rezultaty prac pierwszaków znakomite!

Jest taka chwila, bardzo ważna i wyjątkowa dla każdego Pierwszoklasisty– „Dzień Ślubowania”.

W Dniu Święta Edukacji Narodowej, czyli 14 października 2020r. – dzieci z klasy 1ai klasy 1b złożyły swoje ślubowanie, przez co stały się pełnoprawnymi uczniami Publicznej Katolickiej Szkoły Podstawowej im. św. Stanisława Kostki w Szczecinie. Chociaż z racji obostrzeń związanych z pandemią uroczystość była skromniejsza w oprawie programowej – gotowość uczniów do szkolnych obowiązków zaskakiwała w swoich rozmiarach,a wypowiedziane słowa:

„Teraz już ślubować z honorem możemy,

Jak być dobrym uczniem doskonale wiemy.

Uczniem być to ważna sprawa i otwierać wiedzy drzwi,

Uczyć się by świat poznawać ślubujemy dziś.

Zaprzyjaźnić się z książkami,  dumą swojej szkoły być.

Ze wszystkimi pierwszakami ślubujemy dziś.”

wybrzmiały bardzo  świadomie i szczerze! Gratulujemy każdemu Pierwszoklasiście i życzymy samych radosnych chwil w naszej szkole oraz wielkiej mądrości i nieustannej ciekawości świata.

Witamy Was wszystkich w gronie społeczności szkolnej!!!

Z okazji Dnia Edukacji Narodowej całemu Gronu Pedagogicznemu oraz pracownikom szkoły za trud, niezłomność i okazywaną cierpliwość w codziennych zmaganiach życzymy myśli i marzeń, które dają się urzeczywistniać, nowych pięknych pomysłów oraz wytrwałości i cierpliwości w służbie dzieciom.

Życzenia w imieniu całej społeczności szkolnej składa Samorząd Szkolny Publicznej Katolickiej Szkoły Podstawowej  im. św. S. Kostki w Szczecinie.

28 września wyruszyliśmy całą klasą na Polanę Harcerską, aby spędzić dzień na edukacji w formie zabawy na świeżym powietrzu. Przywitali nas animatorzy z biura Travel Shop, którzy wraz z naszą panią mieli dla nas mnóstwo atrakcji. Warsztaty artystyczne, podczas których tworzyliśmy kolorowe pióropusze, tańczyliśmy wymyślone pląsy i graliśmy na instrumentach. Zabawy ruchowe w podgrupach, którym towarzyszyły śmiech i ścisła współpraca. Podchody w czasie których szukaliśmy wg mapy zaginionego syna Wielkiego Wodza Indian i obserwowaliśmy przyrodę. Ćwiczenia i zabawy gimnastyczne na linie, ze sznurami, na szczudłach i  z innymi przyborami. Po tym wszystkim ognisko z kiełbaskami i pieczenie prawdziwych podpłomyków, które spałaszowaliśmy na słodko. W ramach wycieszenia rozwiązywaliśmy indiańskie szyfry i słuchaliśmy opowieści Wielkiej Stopy. Na koniec każdy otrzymał certyfikat potwierdzający naszą kondycję, umiejętność bezpiecznej zabawy i dobry humor.

                                                                                                    klasa 3 i pani Monika

30 września to wyczekiwane przez chłopców święto. Chłopcy z klasy III B nie zawiedli się w tym dniu. Koleżanki z klasy spisały się na medal, przygotowując wspólną zabawę i niespodzianki dla swoich kolegów. Chłopcy zostali odznaczeni specjalnymi medalami SUPER CHŁOPAKA z wygrawerowanymi własnymi imionami i dostali prezenty, przyjęli serdeczne życzenia i zasiedli do słodkiego stołu. Dziewczynki upiekły ze swoimi mamami pyszne ciasta i babeczki. Przygotowały też wesołe konkursy dla kolegów. Był piłkarski quiz, jedzenie jabłek i marchewek na nitkach i wyścigi w robieniu balonów z gum. Wszyscy bawili się świetnie, a pani Ela była dumna z dziewczyn i bardzo chwaliła całą klasę.Szkoda, że taki dzień jest raz w roku. Teraz czekamy do Dnia Kobiet, ciekawe, co wymyślą nasi chłopcy?                                     

Dziewczyny z III B z p. Elą

Dzień  Kapcia.  Zabawa ta przypada na dzień, od którego nasi uczniowie są zobowiązani nosić do szkoły obuwie zmienne, czyli 1 października. Wynika to oczywiście z faktu, że rozpoczęła się kolejna pora roku, która w swej ofercie ma (prócz słońca oczywiście) pluchę, deszcz, a nawet i  śnieg. Słowem  wszystko, co brudzi nasze  buty i stąd konieczność przynoszenia obuwia zmiennego. Aby umilić sobie tę zmianę, w tym dniu uczniowie i nauczyciele ubrali na nogi, swoje najbardziej zwariowane kapcie. Było wiele możliwości popisania się swą inwencją. Każdy uczeń, który włączył się do zabawy miał szczęśliwy numerek w tym dniu. 

29 września obchodzimy Ogólnopolski Dzień Głośnego Czytania. Został on ustanowiony z inicjatywy Polskiej Izby Książki w 2001 roku. Data 29 września odnosi się do urodzin Janiny Porazińskiej, autorki książek dla dzieci i młodzieży. To dzieci są najważniejszymi beneficjentami tego święta. O zaletach czytania wiedzą wszyscy, ale nie zaszkodzi przypominanie ich od czasu do czasu. Czytanie książek to nie tylko ciekawa forma spędzania wolnego czasu, zdobywanie nowej wiedzy, ale również rozwijanie wyobraźni czy wzbogacanie słownictwa, a głośne czytanie dzieciom to również budowanie silnej więzi emocjonalnej. Klasa III B wybrała się w tym dniu do naszej szkolnej biblioteki na spotkanie z p. Magdaleną Adamiak, która przygotowała dla uczniów zabawę z głośnym czytaniem. Były zagadki, zadania z odczytywaniem hasła, wierszyki, zabawy interaktywne i oczywiście głośne czytanie książki z wierszami o literach. Była to bardzo wesoła godzina.Czytają dzieci, czytają dorośli, czytajmy sobie nawzajem!                                                           

Klasa III B z p. Elą i Magdą

- Informacje o sposobie organizacji i przeprowadzenia egzaminu ósmoklasisty obowiązujące w roku szkolnym 2020/2021 do pobrania tutaj.

- Harmonogram przeprowadzenia egzaminów ósmoklasisty obowiązujący w roku szkolnym 2020/2021 do pobrania tutaj.

- Informacja dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z 24 października 2018 r. dotycząca zwolnienia z egzaminu ósmoklasisty uczniów, którzy uzyskali tytuł laureata lub finalisty olimpiady przedmiotowej lub tytuł laureata konkursu przedmiotowego o zasięgu wojewódzkim lub ponadwojewódzkim do pobrania tutaj.

- Komunikat dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z 20 sierpnia 2020 r. w sprawie materiałów i przyborów pomocniczych, z których mogą korzystać zdający na egzaminie ósmoklasisty w 2021 roku do pobrania tutaj.

- Komunikat dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z 20 sierpnia 2020 r. w sprawie szczegółowych sposobów dostosowania warunków i form przeprowadzania egzaminu ósmoklasisty w roku szkolnym 2020/2021 do pobrania tutaj.

Pedagog szkolny informuje o możliwości korzystania przez rodziców i uczniów z pomocy, którą oferuje Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna w zakresie wyboru szkoły ponadpodstawowej oraz  ścieżki kształcenia . Zainteresowanych zachęcam do zapoznania się z ulotką informacyjną dotyczącą oferowanej pomocy.

Pedagog- Beata Florczak

Ruszyła tegoroczna edycja WIELKIEGO MARATONU CZYTELNICZEGO.

Odbywa się na trzech etapach: •dla klas II-III
•dla klas IV-VI
•dla klas VII-VIII

Celem konkursu jest popularyzowanie czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, rozwijanie umiejętności czytania ze zrozumieniem oraz budowania językowej wypowiedzi. Uczestnicy Maratonu co miesiąc czytają wskazaną pozycje z listy lektur,a następnie piszą test ze znajomości tekstu. Finał konkursu w kwietniu 2021roku.

REGULAMIN KONKURSU DOSTĘPNY JEST TUTAJ

LISTA LEKTUR DO POBRANIA TUTAJ

Zainteresowanych zachęcam do zapoznania się z regulaminem konkursu i zgłoszenia udziału nauczycielce - bibliotekarce.

Czytanie może być wspaniałą przygodą!

Magdalena Adamiak

Klikając TUTAJ można zapoznać się z listem Ministra Edukacji Narodowej z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego.

Tak niedawno żegnaliśmy się życząc sobie udanych wakacji, a już nadeszła pora powrotu do szkoły. Nasze głowy wciąż wypełnione są wakacyjnymi wspomnieniami: szumem morza, błękitnym niebem, górskimi wędrówkami, leśnymi szlakami, wspaniałymi zabytkami, niezapomnianymi krajobrazami, wakacyjnymi przyjaciółmi i niezapomnianymi przygodami. Czas odpoczynku i beztroski szybko minął. Z nową energią i zapałem rozpoczynamy kolejny (a niektórzy pierwszy) rok szkolny. Choć sytuacja epidemiczna powoduje nasz niepokój cieszymy się, że możemy spotkać się znowu w szkole.

1 września 1939 roku, uczniowie nie mieli możliwości rozpocząć nauki w szkole. O godzinie 4.40 rozpoczął się atak hitlerowskich Niemiec na polskie granice. Pierwszymi celami były wioska Wieluń, Westerplatte, Port w Gdyni i Półwysep Helski. Lotnictwo niemieckie bombardowało linie kolejowe, bazy wojskowe i stolicę. Atak z morza, lądu i powietrza w ciągu następnych godzin i dni dotknął obszaru całego kraju.

 

Zofia Zawadzka, lat 16: „Warszawa 1 września 1939 r. Dziś pierwszy dzień nowego roku szkolnego. Za oknem słoneczny poranek, błękitne niebo. Przeciągam się w łóżku leniwie, wspominając minione wakacje, beztroski pobyt nad morzem i sierpień spędzony z matką u jej rodziny w Wieluniu.Dziś tu, na Kruczej, w samym centrum Warszawy, jest cicho i spokojnie - pachnie świeże śniadanko i słychać troskliwe matczyne poganianie: "Prędzej, bo się spóźnisz do szkoły". Śpieszyć się? Ale właściwie dlaczego...? (…) Przecież to blisko. Zakładam powoli granatowy mundurek szkolny z niebieskimi lamówkami mając nadzieję, że będę go nosić ostatni rok, bo na przyszły z pewnością założę z czerwonymi, będę przecież licealistką. Wypijam łyk ciepłego mleka i nagle, w jednej chwili, wszystko się zmienia. Ja i moje życie. (…) Jeszcze tylko parę minut i to, tak czyste, błękitne niebo przecina cała eskadra samolotów, a na nich wymalowane czarne krzyże. Huk, dudnienie, wycie silników. Szyby w oknach drżą, a moje serce wali jak młot i ta przerażająca myśl, że to już nieodwołalnie wojna. Przeleciały, z dala dobiega gwizd lecących bomb.Już nie idę do szkoły. Prysnęły marzenia, zgruchotały je na zawsze hitlerowskie bomby. Włączam radio. Przemawia prezydent Warszawy Stefan Starzyński. (…) Wzywa mieszkańców do obrony Warszawy. Ściągam gimnazjalny mundurek i zakładam zielono-szary mundur szkolnej organizacji PWK. To skrót: Przysposobienie Wojskowe Kobiet, do którego należałam od roku.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

​​​​​​​

1 Dzieciom, nawet w najtrudniejszych warunkach, trudno zapomnieć o zabawie/ Agnieszka Lisak.​​​​​​​​​​​​​​

https://kobieta.interia.pl/zycie-i-styl/news-ii-wojna-swiatowa-i-dziecko,nId,1495803, dostęp: 29.08.2020​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

Marta Strzelecka, w czasie wojny niemowlę: „Urodziłam się 22 sierpnia 1939 roku. Już 5. września byliśmy całą rodziną w drodze na wschód. Większość ludzi szła piechotą, taszcząc plecaki, czasem ciężkie walizy pełne w pośpiechu zebranego dobytku. My jechaliśmy konnymi zaprzęgami; sytuacja w tych warunkach wręcz komfortowa! Mój brat miał 15 miesięcy, podróżowali z nami dziadkowie i ciotki, również z małymi dziećmi. Od czasu do czasu trzeba było wskakiwać do przydrożnych rowów, bo niemieckie samoloty nadlatywały siejąc bomby. A ja wrzeszczałam, od dwóch tygodni nie kąpana, w niepranych pieluchach, na całym ciele odparzona. Ciotki kręciły głowami: z tego maleństwa to już nic nie będzie... Przy drodze, u wejścia do opuszczonego szpitala, stał jego dyrektor. Zatrzymał nas, z litością pochylił się nad niemowlęciem, wyciągnął ze swych zapasów puder o egzotycznej nazwie. Była to nowość, reklamowy produkt amerykańskiej firmy, przysłany tuż przed wojną. Rany natychmiast zaczęły się goić. Mama przypuszczała po latach, że to musiał być jeszcze wtedy nieznany powszechnie jeden z pierwszych antybiotyków. Przypadek zadecydował, że miałam dalej żyć, choć tyle dzieci przepadło w tej wojnie.

Dziennik Polski 24, Wspomnienia świadków wybuchu II wojny światowej, 12.09.2009, https://dziennikpolski24.pl/wspomnienia-swiadkow-wybuchu-ii-wojny-swiatowej/ar/2646172 dostęp 14.06.2020.

Joanna Papuzińska, lat 5: „Kiedy przyjechali żołnierze zabrać moją mamę, to ja już byłam u sąsiadów. Bo jest wojna, bo jest wojna, bo jest wojna – powtarzałam sobie w myśli. Okazało się, że wojna może nie tylko przyjść do domu, ale nawet go zabrać. Nie ma domu, nie ma twojego łóżka, poduszki ani kołderki. Musisz iść spać do innego, cudzego domu, gdzie zamiast mamy jest jakaś obca pani, obce meble, i musisz pić mleko z cudzego kubeczka, zamiast z tego, co zawsze. I jeszcze zamiast własnej piżamy dają ci do spania jakieś okropne koszulisko do ziemi.

Nie ma nie tylko domu, ale też żadnych bliskich ludzi. Nie tylko mamy ani taty, ale też moich braci i sióstr. Wiem, że oni gdzieś są, ale nie wiadomo gdzie. Po zabraniu mamy przez żołnierzy, zajęli się nami jacyś dobrzy ludzie. Ale nikt nie mógł zaopiekować się wszystkimi dziećmi razem. Dlatego zostaliśmy rozdzieleni, każdy osobno. Ja jestem tu, a oni gdzieś tam indziej, w jakiś innych, obcych domach.

Potem wróciliśmy do domu, ale nie był to już ten wesoły domek, tylko biedny, postrzelany i dziurawy. Nie było przy nim łączki, na której przedtem się bawiłam się z wiatrem, tylko wielka dziura w ziemi po jakimś wybuchu. Pokiereszowane, wypalone domy stały puste, z powybijanymi oknami.

Kiedy nadeszła wiosna i zrobiło się gorąco, wtedy zrobił się kłopot, bo nie mieliśmy letnich ubrań. Ale to był mały kłopot. Duży zaczął się wtedy, kiedy nadeszła zima i nie mieliśmy zimowych ubrań. Nie można było pójść do szafy i wyciągnąć ciepłej kurtki, bo szafa została zniszczona. A żadnego sklepu też nie było, żeby coś w nim kupić. Zresztą gdyby nawet był, to potrzebne były pieniądze, których też nie było”.

Fragm.. Joanna Papuzińska, Asiunia, wyd. Literatura, Łódź 2018.

Bohaterska obrona polskich żołnierzy i współpraca ludności cywilnej niestety nie powstrzymały nieprzyjaciela. Ostateczny cios został zadany naszej ojczyźnie 17 września, gdy Armia Czerwona przekroczyła wschodnią granicę Polski. Rozbiór ziem Polski dokonany przez Niemcy i Związek Radziecki odebrał nam wolność, a okupacja wiązała się z masowymi represjami, egzekucjami, przymusową wywózką. Każdy przejaw polskiej państwowości i kultury był z całą zaciętością i gorliwością likwidowany.

Janka, 10 lat: „W połowie sierpnia 1939 roku wojna zabrała nam tatę – razem ze swoim oddziałem wyruszył walczyć z wrogiem, biorąc ze sobą naszą ukochaną klacz Bajkę, i wszelki słuch po nim zaginął. Mama popłakiwała po kątach i jedynie babcia wierzyła niezłomnie, że któregoś dnia dowiemy się, że żyje.

Z nadejściem wojny tak naprawdę nie zmieniło się nic, prócz tego, że zamknięto szkołę i mama spędzała z nami długie wieczory nad podręcznikami.

– Musicie się uczyć – powtarzała.

Lekcje z mamą nie przypominały w niczym szkolnych zajęć. Składały się głównie z czytania klasyki, Trylogii, wierszy Mickiewicza i książek przyrodniczych, bo mama zawsze interesowała się przyrodą.

– Macie obowiązek uczenia się – mawiała.

Tymczasem wojna straszyła nas dudnieniem czołgów na drodze, wybuchami bomb oświetlającymi miasto i echem dalekiej kanonady. Ale jak dotąd nie przekroczyła furtki naszego ogrodu. Zmieniały się pory roku, a przez miasteczko przetaczały się oddziały radzieckie. Żołnierze o dziwnie płaskich twarzach nocami grali na harmoniach. Nędznie ubrani, wiecznie głodni, wpadali na podwórka i zabierali wszystko, co dało się zjeść.

A potem odchodzili. (…) Lekcje muzyki były czymś, co według mamy miało zapewnić nam poczucie względnej normalności. Brałyśmy je od kilku lat, (…) Ja grałam na fortepianie, a moja siostra na skrzypcach.”

Fragm. Katarzyna Ryrych, Mała wojna, wyd. Literatura, Łódź 2019.

Niemiecki plan okupacyjny przewidywał, że tożsamość narodowa Polaków zostanie zniszczona poprzez znaczne ograniczenie możliwości edukacji polskiej młodzieży. Heinrich Himmler w 1939 roku mówił:

„(…) dla polskiej ludności Wschodu nie mogą istnieć szkoły wyższe niż 4-klasowa szkoła ludowa. Celem takiej szkoły ma być wyłącznie proste liczenie, najwyżej do pięciuset, napisanie własnego nazwiska, wiedza, iż boskim przykazaniem jest być posłusznym Niemcom, uczciwym, pracowitym i rzetelnym. Czytania nie uważam za konieczne.”

https://www.salon24.pl/u/smiech/968901,tajne-nauczanie-w-okupowanej-polsce, dostęp: 16.06.2020.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

​​​​​​​

 

2 Łopiennik Górny 1941 – Lekcja języka polskiego podczas tajnych kompletów.Lekcje prowadzi Jadwiga Sokirkówna

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tajne_nauczanie#/media/Plik:Tajne_komplety_lopiennik_1941.jpg, dostęp: 29.08.2020.

Polacy dość szybko zorganizowali szkolnictwo podziemne. Lekcje odbywały się na tzw. tajnych kompletach w prywatnych mieszkaniach w kilkuosobowych grupach. Takie pobieranie nauki wiązało się z dużym niebezpieczeństwem – w razie wykrycia groziło więzienie lub obóz koncentracyjny. W sumie, w wyniku represji zginęło około 8,5 tysiąca polskich nauczycieli, zamordowano ponad dwa miliony dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat, a około20 tysięcy zostało wywiezionych na tereny Niemiec. Nauczyciele uważali prowadzenie działalności edukacyjnej i wychowawczej za swój obywatelski obowiązek, natomiast młodzież chętnie garnęła się do nauki osiągając bardzo dobre wyniki.

Wacław Bańkowski, 12 lat: „W dzień wybuchu wojny byłem jeszcze dzieckiem. Pamiętam, że nad ranem obudziły nas echa wybuchów, widzieliśmy też unoszące się nad Białą Podlaską dymy. Nad nami krążyły samoloty - latały tak wysoko, że wydawały się być niewiele większe od długopisu.

Czy cieszyliśmy się, że nie poszliśmy do szkoły? To nie tak. Dla nas szkoła była miejscem odpoczynku, bo kiedy się nie uczyliśmy, trzeba było pracować. Każdy pomagał rodzicom jak mógł, w domu i w polu, również po szkole, bez wyjątku. To była ciężka praca, a i do szkoły nie było przecież łatwo dojść - niektórzy musieli iść do niej wiele kilometrów, w lecie człowiek potrafił się zmęczyć, a co dopiero w zimie?!

Do szkoły zaczęliśmy chodzić dopiero w listopadzie, gdy Niemcom udało się zorganizować nowe szkoły rolnicze. Nauczyciele prowadzili wprawdzie zajęcia po polsku, ale niektóre przedmioty - np. historia czy geografia - były zakazane. W takiej szkole ukończyłem szóstą i siódmą klasę i zakończyłem naukę w szkole powszechnej. W tym czasie dla większości oznaczało to koniec edukacji w ogóle; chyba, że ktoś, tak jak ja, mógł uczyć się na tajnych kompletach. Nie było to łatwe, bo wykrycie grupy uczniów czy nauczyciela karano śmiercią.

 

https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,22320636,zastrzelili-na-ulicy-mojego-szkolnego-kolege-bo-za-pozno-pozdrowil.html, dostęp: 16.06.2020.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

3 Uczniowie szkoły powszechnej przy ulicy Dolnej Panny Marii w Lublinie (Fot. Archiwum Ośrodka Brama Grodzka – Teatr NN, kolekcja Hanny Wyszkowskiej)

https://www.nowytydzien.pl/ocalic-wspomnienia-cichych-bohaterow/, dostęp: 29.08.2020.

Na terenach okupowanych przez Związek Radziecki polskie szkoły zostały przeorganizowane. Usunięto lekcje religii, zmieniono program nauczania historii i geografii, wprowadzono przedmioty wprowadzające ideologię komunistyczną. Wykluczono z nauczania duchownych i osoby zaangażowane patriotycznie, zastępując je nauczycielami przysłanymi ze Związku Radzieckiego.

Danuta Łopatka, lat 10: „Z września zapamiętałam jeszcze wkroczenie wojsk sowieckich, zajęcie przez NKWD urzędowych budynków, pierwsze aresztowania inteligencji polskiej, wywóz na Sybir.Pewnego dnia, kiedy wracałam ze szkoły już rosyjskiej (przywieźli swoich nauczycieli), zobaczyłam nadjeżdżający wóz zaprzężony w jednego konika z moją ukochaną wychowawczynią ze starszą matką. Eskortowane przez jednego rosyjskiego żołnierza, jechały w nieznane. Przyszłam z płaczem do domu, pytałam Rodziców: Gdzie ich wiozą? Na Sybir - odpowiedział Ojciec.”

Dziennik Polski 24, Wspomnienia świadków wybuchu II wojny światowej, 12.09.2009, https://dziennikpolski24.pl/wspomnienia-swiadkow-wybuchu-ii-wojny-swiatowej/ar/2646172, dostęp 14.06.2020.

Juliusz Janiszewski, 10 lat: „Dnia 12września 1942 roku o godz. 12.30 w południe rozpoczęła się moja pierwsza lekcja niemiecka w szkole na Ratajach dokąd miałem 2,5km drogi. Lekcje odbywały się tam tylko dwie, półtorej godziny, a czasem, jak nauczycielka nie przyszła, to nie było lekcji wcale. Po dwóch tygodniach chodzenia do szkoły zaczęto nas wysyłać (...) na wybieranie kartofli, kapusty i buraków za darmo do ogrodników. Gdy to się skończyło, chodziliśmy dalej do szkoły. Nasze wakacje były to 2,3, najwyżej 4 tygodnie, w czasie których trzeba było iść do pracy rozmaitej, np. oczyszczania drzewek na parkanach, pielenia. (…) Nauka w tej szkole składała się głównie z… pisania. W klasach 4,5, i 6, które w tych trzech latach ukończyłem, pisanie było „najważniejszą” lekcją. Potem następowało czytanie i rachunki (tabliczka mnożenia). Za coś „bardzo ważnego, czego my się już nie potrzebujemy uczyć”, uważane było… dodawanie i odejmowanie ułamków i trochę geografii Niemiec i Europy. Pisać i czytać mogliśmy tylko po niemiecku, mówić na całym terenie szkoły też tylko po niemiecku. (…) Mimo kija nauczycielki mówiło się w klasie po polsku”.

Ostrowski W., Grot Z., Wspomnienia młodzieży wielkopolskiej z lat okupacji niemieckiej 1939-1945, wyd. Instytut Zachodni, Poznań 1946.

Zygmunt Dreżewski, 17 lat: „Dzisiaj, kończąc te wspomnienia tak niedawnej przeszłości, rozumiem, że ofiarność i poświęcenie żołnierza polskiego nie poszły na marne, że będą nam zawsze wskazywać, jak należy służyć i składać życie na ołtarzu Ojczyzny. Jestem wdzięczny naszemu żołnierzowi, że znów mogę uczęszczać do polskiej szkoły, że widzę polskie sztandary, że dał nam  - Wolność!”

Ostrowski W., Grot Z., Wspomnienia młodzieży wielkopolskiej z lat okupacji niemieckiej 1939-1945, wyd. Instytut Zachodni, Poznań 1946.

Dzisiaj żyjemy w wolnej Polsce. Wciąż jednak pamiętamy o bohaterstwie naszych żołnierzy i poświęceniu ludności cywilnej, wspierającej działania militarne. Doceniamy działalność wszystkich rodaków, którzy z narażeniem życia służyli Ojczyźnie dbając o zachowanie tożsamości narodowej, krzewienie wiedzy i polskiej kultury. To dzięki nim dzisiaj możemy nauczać i uczyć się w polskiej szkole. Niech wyrazem naszej wdzięczności kierowanym ku pokoleniom wojennym, będzie codzienne sumienne wypełnianie obowiązków szkolnych i zawodowych.

 

Zapraszamy uczniów Publicznej Katolickiej Szkoły im. św. S. Kostki w Szczecinie na rozpoczęcie roku szkolnego dnia 1 września 2020 roku.

Prosimy rodziców i uczniów o zapoznanie z wytycznymi MEN, MZ i GIS dla szkół.

Klasa 1a - wychowawca p. Anna Jarczak - spotkanie w kościele przy szkole, godzina 9.00, uczniowie mogą przyjść z rodzicami.

Klasa 1b - wychowawca p. Aleksandra Kopeć – spotkanie w budynku sali gimnastycznej, godzina 9.00, uczniowie mogą przyjść z rodzicami.

Klasy 2a (sala nr 11) i 3a (sala nr 2) – spotkanie w szkole z wychowawcami, godzina 9.00, uczniowie wchodzą do szkoły bez rodziców, (rodzice proszeni są o niegromadzenie się przed szkołą). Spotkanie będzie trwać do 9.30

Klasy 2b (sala nr 3) i 3b (sala nr 1) – spotkanie z wychowawcami, godzina 9.15, uczniowie wchodzą do szkoły bez rodziców, (rodzice proszeni są o niegromadzenie się przed szkołą). Spotkanie będzie trwać do 9.45

Klasa 4a (sala nr 8), 5b (sala nr 9) i 6a (sala nr 10)- spotkanie z wychowawcami, godzina 9.30, uczniowie wchodzą do szkoły bez rodziców z wyjątkiem klasy 5b, gdzie rodzice mogą wejść z dziećmi, (rodzice proszeni są o niegromadzenie się przed szkołą). Spotkanie będzie trwać do 10.00

Klasa 7a (sala nr 4), 7b (sala nr 14) - spotkanie z wychowawcami, godzina 9.45, uczniowie wchodzą do szkoły bez rodziców, (rodzice proszeni są o niegromadzenie się przed szkołą). Spotkanie będzie trwać do 10.15

Klasa 5a (sala nr 7) i 8a (sala nr 15) - spotkanie z wychowawcami, godzina 10.00, uczniowie wchodzą do szkoły bez rodziców (rodzice proszeni są o niegromadzenie się przed szkołą). Spotkanie będzie trwać do 10.30

UCZNIOWIE WCHODZĄ DO SZKOŁY W MASECZKACH, DEZYNFEKUJĄ RĘCE PRZY WEJŚCIU.

KAŻDA KLASA PRZYCHODZI NA WYZNACZONĄ GODZINĘ ZGODNIE Z POWYŻSZYM HARMONOGRAMEM.

UCZNIOWIE USTAWIAJĄ SIĘ POD SALĄ, NIE PRZEMIESZCZAJĄ SIĘ PO SZKOLE.

UROCZYSTE MSZE ŚW. INAUGURUJĄCE ROZPOCZĘCIE ROKU SZKOLNEGO 2020/21 ODBĘDĄ SIĘ 3 WRZEŚNIA 2020 r.

dla klas 1-3 – godzina 9.00

dla klas 4-8 – godzina 11.00

Szanowni Państwo!

Lista podręczników, która jest umieszczona na stronie internetowej jest WYŁĄCZNIE listą informacyjną, oznacza to, że uczniowie z takich podręczników będą korzystać w roku szkolnym 2020/2021. PODRĘCZNIKI SĄ DOTOWANE (CZYLI KAŻDEMU UCZNIOWI ZAPEWNIA JE SZKOŁA),  z wyjątkiem podręczników do religii i języka niemieckiego (te Państwo kupujecie we własnym zakresie, proszę się jednak wstrzymać  z kupnem do września).

Choć w tym roku ceremonia zakończenia roku szkolnego trwała zdecydowanie krócej w porównaniu do poprzednich lat, to z całą pewnością nie brakowało emocji i chwil wzruszenia. Pożegnaliśmy naszych ósmoklasistów ze smutkiem i dumą. Będziemy o Was pamiętać. Wpadajcie z odwiedzinami!

Decyzją Komisji Nagród Prezydenta Miasta Szczecin nagrodę za wybitne osiągnięcia w roku szkolnym 2019/2020 otrzymali:

1. Maciej  Mickiewicz 8a

2. Kacper Kujawski 8b

3. Jan Machowski 8b

4. Gabriela Adamiak 8a

5. Kornelia Bagińska 8a

6. Tomasz Jędrzejczyk 8a

7. Agnieszka Zommer 8a

8. Mateusz Mazur 8b

Serdecznie gratulujemy otrzymanych nagród naszym uczniom, a za chwilę już absolwentom.

W związku z wprowadzeniem stanu epidemii na terenie kraju w bieżącym roku szkolnym nie odbędzie się uroczystość wręczenia nagród z udziałem Prezydenta Miasta w dotychczasowej formie. Wręczenia dyplomów uzdolnionym uczniom w imieniu Prezydenta dokona Dyrektor Szkoły na zakończeniu roku szkolnego.